جاذبه های گردشگری رامهرمز - منطقه حفاظت شده دیمه

منطقه حفاظت شده دیمه در موقعیت جغرافیایی N3106 E4930 در استان خوزستان واقع است. منطقه دیمه از شهریور ماه سال ۱۳۷۳ جهت احیاء محیط طبیعی و حیات وحش منطقه به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید و پس از آن طی مصوبه شماره ۳۴۴ شورای عالی محیط زیست (کمیسیون زیر بنائی دولت) مورخ ۱۳۹۰/۵/۴ از منطقه شکار ممنوع به منطقه حفاظت شده ارتقا یافته و به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوست. این منطقه با وسعت ۹۸۱۲ هکتار در ۱۵ کیلومتری جنوب شهرستان رامهرمز در مسیر جاده رامهرمز – رامشیر قرار دارد. سیمای طبیعی منطقه حفاظت شده دیمه از سه بخش کاملا متمایز دشتی در شمال، تپه ماهوری در میانه و کوهستانی در جنوب تشکیل شده که زیستگاه مناسبی جهت ادامه حیات پستاندارانی نظیر آهو، قوچ و میش، کل و بز و انواع پرندگان نظیر دراج، هوبره، کبک، تیهو و انواع پرندگان شکاری است.

حدود منطقه

شمالا: از جنوب اراضی کشاورزی روستای مرادبیگی شروع در امتداد جاده رامهرمز رامشیر به سمت جنوب تا تقاطع جاده اخیر با جاده جیپ رو روستای چم منیع بطول ۱۵ کیلومتر

غربا: از تقاطع جاده رامهرمز- رامشیر و روستای چم منیع تا ارتفاعات موسوم به معرفی و تاسیسات و مشعل شرکت نفت بطور تقریبی ۱۷ کیلومتر

جنوبا: از مشعل شرکت نفت تا محل تلاقی رودخانه های مارون، جراحی و الله بنام ابومخلد بطول ۸ کیلومتر

شرقا: از ابومخلد تا یک کیلومتر مانده به روستای صندلی کنعان بطول ۲۲ کیلومتر

حیات وحش

دشت و تپه ماهورهای بخش شمالی منطقه حفاظت شده دیمه از مکان های بسیار مناسب و ایده آل جهت احیاء نسل در حال انقراض گونه آهو می باشد. این منطقه در گذشته از مناطق آهوخیز استان بشمار می رفته است، بطوریکه مشاهده آهوان که به صورت گله های چند رأسی در منطقه مشغول چرا بوده اند نیز مؤید این ادعا می باشد، اما در حال حاضر نسل آهو در این منطقه منقرض شده است.

مناطق تپه ماهور میانی و کوهستانی کم ارتفاع جنوبی منطقه محل مناسبی جهت زیست قوچ و میش و کل و بز می باشد که گزارشات و مشاهدات گذشته مؤید وجود قوچ و میش و کل و بز در این بخش از منطقه دیمه بوده است. لیکن اخیرا گونه های فوق مشاهده و گزارش نمی گردد.

رودخانه جراحی که تقریبا از بخش منطقه حفاظت شده دیمه منطقه عبور می نماید پوشیده از بیشه زارهای گز و پده است که اکوسیستم جنگلی را پدید آورده و زیستگاه مناسبی جهت پذیرش وحوش مختلف فراهم آورده است.

پوشش گیاهی

پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده دیمه شامل گیاهانی نظیر انواع گرامینه ها و لگومینوزها است.

پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: منطقه دیمه از شهریور ماه سال ۱۳۷۳ جهت احیاء محیط طبیعی و حیات وحش منطقه به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید و پس از آن طی مصوبه شماره ۳۴۴ شورای عالی محیط زیست (کمیسیون زیر بنائی دولت) مورخ ۱۳۹۰/۵/۴ از منطقه شکار ممنوع به منطقه حفاظت شده ارتقا یافته و به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوست.

منطقه حفاظت شده دیمه با وسعت ۹۸۱۲ هکتار در ۱۵ کیلومتری جنوب شهرستان رامهرمز در مسیر جاده رامهرمز – رامشیر قرار دارد.

سیمای طبیعی منطقه حفاظت شده دیمه از سه بخش کاملا متمایز دشتی در شمال، تپه ماهوری در میانه و کوهستانی در جنوب تشکیل شده که زیستگاه مناسبی جهت ادامه حیات پستاندارانی نظیر آهو، قوچ و میش، کل و بز و انواع پرندگان نظیر دراج، هوبره، کبک، تیهو و انواع پرندگان شکاری است.

حدود منطقه:

شمالا: از جنوب اراضی کشاورزی روستای مرادبیگی شروع در امتداد جاده رامهرمز رامشیر به سمت جنوب تا تقاطع جاده اخیر با جاده جیپ رو روستای چم منیع بطول ۱۵ کیلومتر

غربا: از تقاطع جاده رامهرمز- رامشیر و روستای چم منیع تا ارتفاعات موسوم به معرفی و تاسیسات و مشعل شرکت نفت بطور تقریبی ۱۷ کیلومتر

جنوبا: از مشعل شرکت نفت تا محل تلاقی رودخانه های مارون، جراحی و الله بنام ابومخلد بطول ۸ کیلومتر

شرقا: از ابومخلد تا یک کیلومتر مانده به روستای صندلی کنعان بطول ۲۲ کیلومتر

گونه های شاخص جانوری:

دشت و تپه ماهورهای بخش شمالی منطقه حفاظت شده دیمه از مکان های بسیار مناسب و ایده آل جهت احیاء نسل در حال انقراض گونه آهو می باشد. این منطقه در گذشته از مناطق آهوخیز استان بشمار می رفته است، بطوریکه مشاهده آهوان که به صورت گله های چند رأسی در منطقه مشغول چرا بوده اند نیز مؤید این ادعا می باشد، اما در حال حاضر نسل آهو در این منطقه منقرض شده است.

مناطق تپه ماهور میانی و کوهستانی کم ارتفاع جنوبی منطقه محل مناسبی جهت زیست قوچ و میش و کل و بز می باشد که گزارشات و مشاهدات گذشته مؤید وجود قوچ و میش و کل و بز در این بخش از منطقه دیمه بوده است. لیکن اخیرا گونه های فوق مشاهده و گزارش نمی گردد.

رودخانه جراحی که تقریبا از بخش منطقه حفاظت شده دیمه منطقه عبور می نماید پوشیده از بیشه زارهای گز و پده است که اکوسیستم جنگلی را پدید آورده و زیستگاه مناسبی جهت پذیرش وحوش مختلف فراهم آورده است.

پوشش گیاهی:

پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده دیمه شامل گیاهانی نظیر انواع گرامینه ها و لگومینوزها می باشد.

رخدادهای منطقه:

به منظور احیای نسل آهو و رها سازی آن در منطقه حفاظت شده دیمه، سایت تکثیر در اسارت آهو از چندین سال قبل با انتقال چند راس آهو از بوشهر به این منطقه راه اندازی شد و هم اکنون تعداد آهوان این سایت به ۶۰ راس رسیده است.(لینک مرتبط)

تولد دومین غزال عربی (اوریکس) در سایت تکثیر منطقه حفاظت شده دیمه. اوریکس های والد در چارچوب یادداشت تفاهم همکاری ایران و قطر برای مبادله گونه‌های جانوری در مقابل دو راس آهوی ایرانی در مهرماه سال ۱۳۸۹ به ایران تحویل و در سایت تکثیر منطقه حفاظت‌ شده دیمه رهاسازی شده بودند.

دو بزغاله وحشی زنده گیری شده پس از کشف از شکارچیان در شهرستان رامهرمز در سایت تکثیر و پرورش دیمه رهاسازی شدند.

منبع : کویرها و بیابان های ایران

با تشکر از جناب آقای امیر جنیدی بابت ارسال تصاویر

 

منبع:

seeiran.ir

 

ما را در پیام رسان سروش دنبال کنید 

 

فرهنگی تبلیغات اسلامی رامهرمز

 

https://sapp.ir/rumezido

🔻

جاذبه های گردشگری رامهرمز - روستای سرچشمه

روستای گردشگری سرچشمه در ابوالفارس, رامهرمز, دارای چشمه های بسیار آب شیرین, و آبشار های زیبا با محیطی فوق العاده, در نزدیگی یک امامزاده به نام سید جمال الدین حسین قرار دارد.

عکس های ارسالی از جناب آقای امیر جنیدی

منبع:

 

seeiran.ir

 

ما را در پیام رسان سروش دنبال کنید 

 

فرهنگی تبلیغات اسلامی رامهرمز

 

https://sapp.ir/rumezido

 

🔻

جاذبه های گردشگری رامهرمز - قلعه دا و دختر

 

«دا و دختر» (مادر و دختر)، از آثار گرانبهای فرهنگی- تاریخی استان خوزستان است که به دوران ساسانیان تعلق دارد. این قلعه که در ۳ کیلومتری شمال شهر فعلی رامهرمز بر روی کوه های مرتفع گلچین مشرف بر شهر و دشت رامهرمز رخ نمایی می کند، بقایای بنایی دژ مانند و به نسبت عظیمی است که از روزگاران پیشین مردم آن را به نام قلعه «دا و دور» می‌خواندند. لفظ «داوودختر» به زبان محلی( دا و دوًًَُِِّّر )است.
برخی از محققان و مردم نگاران می گویند: نام داوودختر بیانگر قدرت ،اقتدار و نفوذ زنان در برهه ای از تاریخ بوده است.گروهی دیگر نیز می گویند، شاید این لفظ تغییر کرده لفظ «دادور» به معنای دادگستر باشد. البته این نظریات چندان محکم نیست.
امااز آنجایی که اسلوب و معماری این قلعه به اسلوب قلعه رومی تشابه دارد و با عنایت به وجود چند بنای دیگر در اطراف قلعه داوو دختر، چنین به نظر می رسد که در محل قلعه ای دیگر و کوچک تر و شاید امن تر وجود داشته که با این قلعه در ارتباط بود که یکی را قلعه مادر و دیگری را قلعه دختر می خواندند و در اصطلاحات نظامی اینگونه الفاظ و ارتباطات زیاد به چشم می خورد.
این قلعه سترگ با مصالح ساختمانی متشکل از سنگ، ملات گچ و در برخی از نقاط آجر و قیر ساخته شده است که سنگ مورد استفاده را از رودخانه «اعلا» و سنگ پی آن را از معادن سنگ اطراف که در حدود سه کیلومتری شرق و شمال شرق قلعه قرار دارد، آورده اند.
گچ موجود در محل نیز به عنوان ملات استفاده شده است و در کف و قسمت بالای پی لایه هایی از قیر طبیعی مشاهده می شود که از معادن قدیمی که در سه کیلومتری ضلع شمالی قلعه وجود دارد به این محل آورده و مورد استفاده قرار گرفته است.از دیگر مصالح بکار رفته در این قلعه، آجر است که در دوران متأخر نیز استفاده شده و بیشترین استفاده آجر در برج های ضلع جنوبی آن مشاهده می شود.
قلعه در ارتفاعی حدود ۶۰۰ متر بر روی کوه قرار دارد. به طوری که از سینه کش پایین کوه تا قلعه حدود ۳۰ دقیقه راه است که راه های ارتباطی بسیار سخت گذر و خطرناک دارد. هنگام رفتن به طرف قلعه، در سمت شمالی آن استراحتگاهی وجود دارد که از آنجا راه اصلی ورود به قلعه را می توان مشاهده کرد.
درنخستین پاگرد، محوطه ای حدود ۲۰ متر مربع است که آثاری از بقایای برجکی ویران شده در آنجا قرار دارد.از محل برج ویران شده تا قلعه اصلی مسیری ۱۰۰ متری است که به صورت معبری به عرض ۳ تا ۴ متر برای جلوگیری از تخریب و فرو افتادن تدریجی دیوارها است. مصالح این برج سنگ و ساروج و در برخی نقاط آن قلوه سنگ و گچ استفاده شده است که در استحکام بخش های متفاوت دیوار بسیار موثر است. از ۱۰ متری محل برج تا قلعه یک ردیف از پی با مصالح گچ، سنگ و آجر به صورت اتاقک است.
این قلعه به صورت بنایی مستطیل شکل درست شده که در یک محوطه تقریباً ۱۰۰۰ متری قرار گرفته است.پس از متروک شدن و بی توجهی به ترمیم آن در سالیان متمادی تمامی سقف های آن ریخته است. ضلع غربی و ضلع جنوبی قلعه بوسیله ۴ ستون نگه دارنده (پشت بند)استحکام بخشی شده است.
با توجه به بازدیدهای پی درپی از قلعه و وجود کارخانه و معدن گچ که انفجارهای این معدن در فاصله ۵۰۰ متری قلعه انجام می شود و هر انفجار باعث تخریب قسمتی از قلعه است،وضع کلی قلعه در شرایط مطلوبی قرار ندارد.
خوشبختانه با تمام این مشکلات، حدود و گمانه های تعیین حریم قلعه بار دیگر مشخص شده است و ضروریست که یک برنامه پژوهشی باستان شناسی و عملیاتی اجرایی در قلعه «داو دختر» برای روشن شدن زوایای ناشناخته قلعه در نظر گرفته شود که دست کم بتوان پی دیوار های دفاعی و غیره را مشخص و از طبقات زیرین قلعه اطلاعات علمی و لازم را کشف کرد.چنانچه این کاوش علمی انجام شود، به طور حتم به کاربری واقعی قلعه ،معابر و سبک معماری آن می توان دست یافت.

 

با تشکر از آقای امیر جنیدی بابت ارسال تصاویر

منبع:

 

seeiran.ir

 

ما را در پیام رسان سروش دنبال کنید 

 

فرهنگی تبلیغات اسلامی رامهرمز

 

https://sapp.ir/rumezido

 

🔻